De zomer is eindelijk in het land, niets leuker dan (in een schaduwrijke omgeving) met je hond te gaan spelen. Het is niet alleen fijn om te ravotten, het is tevens noodzakelijk in de opvoeding en ontwikkeling van je hond, net zoals dat gaat bij kinderen. Met dit verschil dat een hond altijd kind blijft.

Spelen is meer dan alleen maar een vorm van plezier maken en verstrooiing hebben. Al spelend leert uw hond op die manier ook zijn plaats in de hiërarchie van het gezin kennen. Het draagt dus op een prettige manier bij tot zijn opvoeding.

Spelen dus om controle te verwerven over zijn partner:

Het spel is een praktische activiteit voor alle gezonde zoogdieren. Er bestaan varianten in

functie van de leeftijd van de dieren en de verscheidenheid van de spelvormen hangt af van het ontwikkelingsniveau van het specifieke ras. Maar alle vormen van spel van de diverse soorten, ook de hond, hebben één ding gemeen: de ludieke activiteit bestaat altijd in het nabootsen van een gevecht of jachtpartij, met als doel om de controle over de andere te verwerven.

Daarnaast is het spel ook een aangename manier om informatie door te geven en het wekt de aandacht van de spelers voor de anderen en hun omgeving.

Nut van het spel:

Met 4 weken verplaatst de puppy zich alleen en begint hij met zijn broers, zussen en moeder te spelen.

Deze spelletjes zijn heel belangrijk, vooral dan om het bijten onder de knie te krijgen en het

te leren beheersen. Door de andere familieleden op een speelse manier te bijten en hun kreten te horen als reactie op de beten, leert de puppy dat hij de druk van zijn kaken moet beheersen en dat men kan spelen zonder de partner te bijten of hem te bespringen. Het spel vervult op die manier een onmisbare educatieve rol en zorgt ervoor dat een hond niet gevaarlijk wordt voor zijn omgeving. Het spel is ook een manier om een hond op een leuke manier vertrouwd te maken met de basiscommando's ("kom", "zit").

Via ludieke activiteiten kan een hond bovendien ook zijn plaats leren kennen in de hiërarchie van zijn familie. De menselijke leden van deze familie moeten altijd boven de hond staan en hem ook grenzen opleggen: zij zijn het die het initiatief nemen en die beslissen wanneer het spel is afgelopen.

Zo moet elke poging tot bijten of elk ongepast gedrag van de hond afgestraft worden met een "neen!" en/of door het stopzetten van het spel. Het spel biedt de hond last but not least natuurlijk ook de kans om plezier te maken en om de band met zijn baasje te versterken.

Hoe te spelen?

Om met uw hond te spelen hebt u geen materiaal nodig, of toch heel weinig. Voor

achtervolgingsspelletjes en schijngevechten hebt u, net als voor de dagelijkse wandelingen, alleen maar plaats nodig.

Uw hond speelt trouwens ook vaak alleen, bijvoorbeeld als hij bij een bepaald deel van zijn lijf probeert te komen, of erin te bijten (poten, staart...) of hij kan met zijn soortgenoten spelen. Ballen, pluchen beren voor honden en botten van buffelhuid zijn eveneens om het bijtinstinct en de jacht op een nepprooi te oefenen.

Spelen is ook een noodzaak:

Spelen is een absolute noodzaak voor het evenwicht van uw hond en dus ook voor zijn

gezondheid. Een hond die niet kan spelen, gaat zich vervelen, hij voelt zich eenzaam en begint vaak voorwerpen of meubelen in huis te vernielen. Spelen kan ook iets vertellen over de conditie van uw gezelschapsdier: een hond die niet wil spelen is misschien ziek of heeft misschien een gedragsstoornis of een probleem in de relatie met zijn baasje. Dit soort activiteiten betekent natuurlijk dat u veel tijd moet hebben om met uw hond bezig te zijn. En die tijd hebben mensen vaak niet, met als gevolg dat de hond vaak wordt weggedaan en de dierenopvangcentra overbevolkt raken.

hopelijk denkt u dus 2 keer na voor u een hond aanschaft!

Voor leuke spelletjes met een beetje variatie zijn er goede boeken te vinden in de boekhandel, kijk maar eens in onze literatuurlijst.

Niki Palms

 

Hondentaal, niet alleen via 'gesproken taal' maar nog veel meer via 'lichaamstaal'.
Wil je je hond begrijpen zal je je hond toch enig zins moeten kunnen verstaan, dat lukt de meeste mensen niet zomaar daar moet je wat moeite voor doen.
Boeken over lezen of op cursus met je hond.
Hoewel het mij vaak tegen valt hoeveel theorie mensen op hun hondenschool krijgen.
Ik vraag me dan vaak af zijn die instructeurs bang om mensen dingen bij te brengen, bang dat ze overbodig worden,nemen ze er de tijd niet voor, vinden ze het aanleren van trucjes voldoende  of zouden ze de kennis niet in huis hebben?

Als je je hond niet begrijpt, niet weet wat een houding, gedrag of geluid inhoudt en je toch je hond commando's geeft, ben je naar mijn mening maar wat aan het frobbelen (soms met wonderlijk goede resultaten, maar frobbelen blijft het!).

Deze mensen roepen dan' Pas op ik heb een dominante hond!' Dan denk ik lieve meneer of mevrouw ik ben zelden of nooit een hond tegen gekomen die alleen maar dominant is.
Als dat het geval is word hij of zij namelijk niet oud, een hond die altijd dominant is is namelijk niet te trainen, die accepteert namelijk geen leiderschap van zijn baas.
Gelukkig zijn de meeste honden in sommige gevallen of situaties dominant en in andere helemaal niet.
Vaker nog is een hond dominant uit gebrek aan leiderschap van zijn baas. Da's jammer, onnodig ook.

Dat leiderschap bereik je niet door slaan of schoppen, respect schop je er niet in angst wel.
Een goede leider is duidelijk, rechtvaardig, beslist (doet niet aan medezeggenschapsraden, althans niet in de hondenwereld), laat op een rustige manier blijken dat hij het voor het zeggen heeft.
Daar zijn een aantal zo gehete dominantie regels voor.
Die kun je gebruiken om duidelijk te maken aan je hond wie er
de baas is.
Zonder direct de confrontatie aan te gaan, want dat kan in sommige gevallen op een knokpartij tussen hond en baas uitdraaien.
Daar zit niemand echt op te wachten.

Een van die dominantie regels is bijvoorbeeld:
De hoogste in rang negeert de lagere.
Een regel die je als baas rustig een tijdje kan toe passen en met negeren bedoel ik ook ECHT negeren, niet aan kijken, aanhalen of tegen hem praten.
De meeste honden zijn hier meesterlijk in, denk eens aan de hond die 'oostindies doof' is of gewoon wegloopt als de baas iets van hem wil. Hou dit negeren eens een weekje vol, het lijkt simpel maar in praktijk valt het best tegen! Toch heb je na 1 weekje vaak een heel andere hond, die met plezier iets voor je doet.

Een andere regel.
Let eens op hoe vaak je hond iets 'gratis' krijgt.
Zomaar een koekje, een aai, zijn natje en droogje, een knuffel noem maar op.
Gewoon omdat ie zo lief is.
Lekker makkelijk! Maar als u elke maand zomaar 10.000 kreeg, ging u dan nog werken???? Ach waarschijnlijk wel voor de lol, een paar uurtjes. Dat is nu net wat de meeste honden ook doen, soms luistert hij wel en vaak ook niet.
Laat hem eens wat doen voor zijn 'beloning' zitten, hierkomen, een stukje volgen etc.
Je hond vindt het prachtig mits je de juiste beloning voor jou hond of dat moment weet te vinden.
Zo word het leven van je hond ook spannender, niets is saaier dan het voorspelbare koekje bij de thee.

Maar goed hoe zat het ook al weer met dominant of onderdanig?
Angstig of agressief?
Stress-signalen???????

Veel bazen denken kan mij dat nou schelen hij moet gewoon doen wat ik zeg, punt uit.
Lieve baas, koop dan de volgende keer zo'n aibo robothondje, kost een paar cent maar dan heb je een hond die altijd doet wat je wil en zelfs een uitknop heeft.
Hondenbazen die meer over honden willen weten lees nog even verder.

Een hond of mens kan niet in zijn eentje communiceren, hij is dus altijd dominant of onderdanig ten op zichte van die andere hond (of mens).
De afdelingschef is de baas (dominant) over zijn secretaresse maar ondergeschikt (onderdanig) aan de directeur.
Een en de zelfde persoon/hond kan dus eigenlijk nooit alleen maar onderdanig of dominant zijn, er is altijd wel iemand dominanter of onderdaniger.
Het kan ook per situatie wisselen.
Bijvoorbeeld de directeur in het voorbeeld van net krijgt tennisles van de afdelingssecretaresse, die is op dat moment dus de baas. Met honden is het net zo.

Hoe ziet dominante houding er nu uit?
Oren naar voren gericht, staart hoog, lichaamshouding naar voren gericht.

Hoe zit onderdanige houding er nu uit?
Oren naar achteren, staart laag (niet tussen de benen) en lichaamshouding wat naar achteren geleund.

Let op met de houding van oren en staart wordt hoger of lager als normaal voor deze hond/ dit ras bedoelt!!!!

Valt het u op dat er geen uitingen van agressie bij staan?
Dat klopt een dominante hond hoeft niet agressie te zijn, sterker nog zijn lichaamstaal is zo over duidelijk dat de andere honden niet eens proberen op de macht over te nemen.
Agressie is veelal een teken van onzekerheid of soms dat twee honden even onderdanig of dominant zijn dan moet het even uitgevochten worden.

Nu hoort er bij een dominante houding ook dominant gedrag:
Fixeren (elkaar strak in de ogen kijken, dit neigt al naar agressie!), voorop gaan,het initiatief nemen tot contact,  bepalen wat er gebeurt(deze kant op baas, de hond bepaald jij komt er hier niet in!), wanneer er iets gebeurt (nu aaien baas!), opspringen tegen de baas(misschien kan ik je wel omgooien), hoger willen zitten als de baas, hoge of belangrijke plaatsen inpikken en als het niet anders kan dan delen met de baas(bed, bank etc.)aandacht trekken, markeren (geurmerk achterlaten dmv urine; dit kunnen teven ook doen!), vrije doorgang eisen (tuut, tuut hier kom ik aan, aan de kant voor mij!), boven iemand gaan staan of hangen (met autorijden lekker hard op de baas zijn schouder hangen)

Bij onderdanig gedrag hoort:
Elkaar niet aankijken, afwachten wat er gebeurt, mond hoeken likken, achter baas aan door de deur, niet dringen bij het begroeten van bezoek, op je beurt wachten, wachten tot er iemand met je wilt spelen, als de baas bezoek binnen laat deze vriendelijk verwelkomen, geen overmatige aandacht vragen.
Evt. op de rug gaan liggen of een onderdanigheidsplasje doen onder iemand willen kruipen

Onzekerheid:
Een onzekere hond zie je vaak van voren iets anders doen als van achteren bijvoorbeeld de oren naar voren maar de staart laag. Dit is eigenlijk tegenstrijdig, hieruit blijkt onzekerheid.
Een andere manier om onzekerheid te laten zien is het vertonen van stress-signalen.

Agressie uit zich door: fixeren (dmv fixeren de strijd al proberen te winnen), grommen, lip op trekken, happen, bijten

Het zogenaamde 'borstelen'; de haren op de rug overeind zetten is een teken van opwinding.
Dit kan opwinding uit angst zijn, van spanning, uit blijdschap of uit agressie.
Uit de lichaamshouding van de 'borstelende'  hond kan men opmaken waarom hij borstelt.
Het is dus eigenlijk een stress-signaal.

Stress-signalen:
Verstarren is een duidelijk stress-signaal, vaak is de hond dan te bang om weg te lopen, ook is het vaak een directe voorbode van een aanval! Het heffen van een voorpoot(zoals sommige jachthonden doen) zie je vaak in situaties van, mag ik er wel of niet achteraan.
Trillen, gapen (terwijl hij niet moe is of het warm heeft)uitschudden (terwijl zijn vacht niet vies, nat of door de war is), tongelen dit is het snel even uitsteken van de tong (doet een beetje denken aan wat reptielen doen; het puntje van de tong laten zien), krabben bijvoorbeeld achter zijn oor.
Stel je roept je hond en die denkt zal ik wel of zal ik niet op zo'n moment stelt hij de beslissing nog even uit door zich achter de oren te gaan krabben (dit doen mensen ook) of ineens  zogenaamd aandachtig de grond te besnuffelen.

Stress-signalen geven aan dat de hond zich onprettig voelt, komt er meer druk op de hond nemen de stress-signalen in hevigheid toe.
Een beetje stress kan geen kwaad, te veel stress wel.
Bij elk leren krijg je stress, bij mens & dier.
Bij positieve trainingsmethodes d.m.v. koekjes en/of clicker zie je wel minder stress als bij harde trainingsmethodes.

Verder zie je stress-signalen in situaties waarin geen vluchtweg is, een hond die benaderd wordt terwijl hij in de hoek zit, aan het uiterste puntje van de riem loopt kan geen kant op.
Hij kan de dreiging van de benadering alleen nog doen stoppen door agressie.
Vaak durft hij eigenlijk niet agressief te zijn (dus stress!!) maar zit er niet anders op als mensen in zo'n situatie toch door lopen.

Indien de hond uit de vorige alinea  keer op keer angst-agressie vertoont  leert hij dat hij mensen kan laten terug deinzen, hierdoor groeit zijn zelf vertrouwen! (uiteraard op een ongewenste manier) De hond die eerst in een lage houding mensen aan gromde om ze weg te jagen valt op een gegeven moment uit in een hoge houding met veel kabaal en imponeer gedrag (lees dominante houding).
Echter aan de stress-signalen kan een goede verstaander van lichaamstaal zien dat de hond helemaal niet zo'n held is en nog steeds uit angst/onzekerheid uitvalt en geen dominant-agressieve hond is.
Hij bluft zich er uit, veelal wordt zo'n hond door leken (en zelfs sommige 'kenners') als dominant betiteld, hij wordt gecorrigeerd als hij uitvalt naar mensen (die hij toch al niet vertrouwde), wat leert de hond?
Juist dat mensen echt doodeng zijn, het ongewenste gedrag word niet minder maar meer.
En uiteindelijk beland de hond bij de dierenarts voor euthanasie! Een goede verstaander van lichaamstaal had deze situatie anders ingeschat en geprobeerd de hond meer vertrouwen in mensen te geven en met veel geduld en beleid lukt dat vaak.
En baas & hond leven nog lang en gelukkig in een goede verstandhouding.

Over lichaamstaal bij honden is men nooit uitgeleerd.
Hoe meer men ervan weet, hoe meer men beseft hoe complex het is en hoe weinig men weet.

Een kynoloog (hondenkenner) is nooit uitgeleerd en mag nooit zo arrogant zijn om te zeggen of zelfs maar te denken dat ie alles weet.

Bron: Yvette van Veldhuijsen voor www.hondenvrienden.nl